Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

"Ταξίδι στων παραμυθιών την ανάσα...": Μηνιαίο κυριακάτικο αντάμωμα, 2η συνάντηση 31 Μαρτίου 2024


Η πρώτη επιτυχημένη αφηγηματική συνάντηση  του Φεβρουαρίου έμελε να αποτελέσει ενθαρρυντικό μπόλι πολιτισμού και δικαιολόγησε απόλυτα την συνοδοιπορία της ΑΜΚΕ "Παραμύθια και Μύθοι στου Κένταυρου τη ράχη" με την Εκκλησιαστική Επιτροπή του Ιερού Ναού Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Κυψέλης, στα πλαίσια των πολιτιστικών της συνεργασιών και αφηγηματικών δράσεων, βάζοντας σε εφαρμογή και δρομολογώντας  την υλοποίηση ενός προγράμματος κυριακάτικων αφηγηματικών συναντήσεων με προφορικές ιστορήσεις λαϊκών παραμυθιών, με ένα ορισμένο αντάμωμα ανά μήνα. 

Οι συναντήσεις υπό τον τίτλο "Ταξίδι στων παραμυθιών την ανάσα" ξεδιπλώνονται στο διάστημα Φεβρουαρίου-Ιουνίου 2024, φιλοξενούνται στο Παρεκκλήσι του Αγίου Νεκταρίου του Ιερού Ναού Υψώσεως Τιμίου Σταυρού στην Κυψέλη και πραγματοποιούνται με ελεύθερη είσοδο στις 11.00 π.μ. μετά την κυριακάτικη Λειτουργία.

Το δεύτερο αντάμωμα του κύκλου, αυτό του Μαρτίου, ορίζεται για την Κυριακή 31 Μαρτίου 2024. Στην αφήγηση είναι ο Δημήτρης Β. Προύσαλης και στη μουσική συνοδεία με ταμπουρά η Λίλη Προύσαλη.

Η διεύθυνση είναι Καυκάσου και Λαζαράδων 2 στην Κυψέλη και πληροφορίες μπορεί κανείς να αναζητήσει στα τηλέφωνα του ναού, όπου είναι απαραίτητη η επικοινωνία (210-8218110).

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

5ο Φεστιβάλ Αφήγησης "στης Ελιάς το δάκρυ" Καλαμάτα 29 Μαρτίου-1 Απριλίου 2024


Από τα πολλά υποσχόμενα το Φεστιβάλ Αφήγησης Καλαμάτας "στης Ελιάς το δάκρυ", έχει βγάλει ρίζες στα μεσσηνιακά χώματα και εκπροσωπεί την Πελοπόννησο στο αφηγηματικό χάρτη των διοργανώσεων με θεσμικό χαρακτήρα, έχοντας ως χρόνο γέννησης του, το πολύπαθο 2020, με την τύχη να ξεκινήσει τις εκδηλώσεις της παρθενικής του εμφάνισης λίγο πριν την έναρξη της πανδημίας του Covid 19. Από τότε γνώρισε τόσο μορφή διοαδικτυακή όσο και με φυσική παρουσία τα τελευταία χρόνια.

Για το 2024, έχοντας ως κύριο χώρο φιλοξενίας των παραστατικών αφηγήσεων το Studio Μεγάρου Χορού Καλαμάτας, ξετυλίγει τις εκδηλώσεις του την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024 και ολοκληρώνει τον κύκλο του τη Δευτέρα 1 Απριλίου.

Η διοργάνωση και η διατήρηση σε λειτουργία ενός φεστιβάλ Αφήγησης, δεν είναι μήτε εύκολη υπόθεση, μήτε γίνεται άκοπα, και μια ματιά στην ιστορία της παρουσίας φεστιβαλικών προσπάθειών μπορεί να αποδείξει του λόγου το αληθές, αφού εδώ και πολλά χρόνια τέτοιου είδους φεστιβαλικές αναλαμπές έχουν παρουσιαστεί ουκ ολίγες κατά καιρούς σε διάφορες γωνιές, τόσο της Πελοποννήσου όσο και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας (Κρήτη, Θεσσαλία, Θεσσαλονίκη, Στερεά Ελλάδα, νησιά Βορείου Αιγαίου) που έσβησαν για μια πληθώρα αιτιών.

Φαίνεται όμως πως πέρα από την καλή και αγαθή πρόθεση-που αποδεικνύεται τελικά λίγη μπροστά στη σοβαρότητα των απαιτήσεων- ή άλλοτε εξαρτάται μόνο από την οικονομική συνισταμένη, ο χρόνος αποτελεί μια μικρή ένδειξη της θέλησης, της σύμπνοιας, της αποφασιστικότητας, του σχεδιασμού και οργάνωσης που προσφέρεται, προς την άγρα ανάλογων συμπερασμάτων.


Δεκατέσσερεις αφηγητές και αφηγήτριες μαζί με δύο μουσικούς μοιράζονται παραμύθια λαϊκά και προσκαλούν το παραμυθόφιλο ακροατήριο να παρευρεθεί στις εκδηλώσεις.

Από εμάς με την καρδιά μας ανοιχτή 
ευχόμαστε 

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

για μια ακόμη φορά.

 

Τρίτη 26 Μαρτίου 2024

H Λέσχη Αφήγησης Αθήνας γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης Τετάρτη 27/3


Η Λέσχη Αφήγησης Αθήνας "Μοιράσου κι εσύ μιαν ιστορία" διοργανώνει το μηνιαίο αντάμωμα του Μαρτίου 2024, συμμετέχοντας στους εορτασμούς της Παγκόσμιας Ημέρας Αφήγησης (20 Μαρτίου), μεταφέροντας τις εκδηλώσεις και εντάσσοντάς τες στα πλαίσια λειτουργίας της λέσχης.

Η Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης ξεκίνησε σαν Εθνική Ημέρα των Παραμυθάδων στη Σουηδία το 1990-1991 και από το 2006 απλώθηκε σε ολόκληρη την Υφήλιο, αποτελώντας μια κεντρική γιορτή που φέρνει στο προσκήνιο τους αφηγητές και τα λαϊκά παραμύθια. Κάθε χρόνο επιλέγει ένα θέμα που γίνεται το επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων με διεθνή επέκταση, υιοθέτηση, εφαρμογή και διάδοση. Το θέμα του 2024 είναι: "Χτίζοντας γέφυρες-Building Bridges"και εκδηλώσεις προαγματοποιήθηκαν από μεμονωμένους αφηγητές αλλά και συλλογικούς φορείς ήδη στην Αθήνα, το Ρέθυμνο, τα Χανία, το Βόλο, τη Θεσσαλονίκη και την Καλαμάτα.

Η Λέσχη Αφήγησης Αθήνας φιλοξενείται στο Βιβλιοπωλείο-Cafe Free Thinking Zone που βρίσκεται στην οδό Σκουφά 64, στις παρυφές του Κολωνακίου, με πρόσβαση από την αφετηρία των λεωφορείων στην οδό Ακαδημίας και το Μετρό (Στάση Πανεπιστήμιο).

Φωτογραφίες΄από τη συνάντηση του Φεβρουαρίου

Η Σίσσυ αφηγείται "Το όνομα της γάτας" (Αγγλία)


Η .Αννα  Γιάνκου αφηγείται "Ο σοφός Βεδουίνος" (Παλαιστίνη)

Η Παναγιώτα Μωυσιάδου αφηγείται "Η Πεντάμορφη η κόρη της Δράκισσας" (Σινασός Καππαδοκίας_

Η Μαίρη Σιδέρη αφηγείται "Τα δεκανίκια" (Ινδία) 

Η Σοφία Τσιλιμίγκρα αφηγείται "Της γριάς ο γάτος" (Μικρά Ασία)

Η Γεωργία Αγγελή αφηγείται "Χάνερ Ντιν" (Αγγλία)

Η Κυριακή Κυριακουλέα αφηγείται "Η μάνα αρκούδα" (Αρκτικός κύκλος)

Κατάλογος Αφηγητών/τριών Μαρτίου 2024

1. Άννα Γιάνκου

3. Δημήτρης Μάλλης

3. Μαίρη Βασιλείου

4. Ντίνα Τσαλαπατάνη

5. Γιάννης Στρίγκος

6. Παναγιώτα Μωυσιάδου

7. Γεωργία Αγγελή

8. Δημήτρης Β. Προύσαλης

9.

10,

Με την υποστήριξη της





 


Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024

Τέσσερα βιβλία -τέσσερεις εκδότες-συνδεδεμένα με τα χρόνια του Μεγάλου Αγώνα, 200 χρόνια+ μετά το 1821


Εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ

Μύθοι αιώπειοι και λαϊκοί, παραμύθια, λαϊκές παραδόσεις και άγνωστες ιστορίες από τον κόσμο του 1821, με χρονική διάρκεια που ξεκινούν πριν την Επανάσταση και τη διαπερνούν μέχρι το τελευταίο έτος της, από σπάνιες,άγνωστες, δυσεύρετες πηγές, απομνγμονευμάτων, ιστορικές παραγματείες, επιστολική αλληλογραφία, δημοσιεύματα του Τύπου από τον ανεξερεύνητο 19ο αιώνα.

Εκδόσεις ΛΟΓΟΤΥΠΟ

Έκδοση μνήμης και προσφορά τιμής στον Γιάννη Βλαχογιάννη, λογοτέχνη και ιστοριοδίφη, ακούραστο αναζητητή χαμένων αρχείων και σημαντικών εγγράφων του 1821 και των πρωταγωνιστών του. Εβδομήντα τρεις ιστορίες, τα λεγόμενα "ηθοπολεμικά" διηγήματα, που παρατίθονται στην παρούσα έκδοση, ξετυλίγοντας χρονολογικά τα χρόνια του Μεγάλου Αγώνα, από την περίοδο των Αρματωλών μέχρι στους απόηχους της Ελληνικής Επανάστασης στα χρόνια του 1912-1913

Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ

Ενενήντα έξι μικροϊστορίες και αφηγήσεις  που φέρνουν στην επιφάνεια το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, ένα ταυτοτικό χαρακτηριστικό των χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης, καθώς αυτό που πίστευε κάποιος τον τοποθετούσε στην ανάλογη μεριά της Ιστορίας. Απίστευτα γεγονότα για όσους πίστευαν στην Ορθόδοξη ταυτότητα του Ελληνισμού.

Πρότυπες Εκδόσεις ΠΗΓΗ

Μια έκδοση αφιερωμένη στα 180 χρόνια από το θάνατο μιας μεγάλης μορφής των χρόνων του 1821, αφηγήσεις γύρω από το Γέρο του Μοριά, λαϊκές παραδόσεις σχετικές από τη γέννησή του, αισώπειοι μύθοι που έλεγε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μύθοι που δημιούργησε κι αφηγήθηκε σε όλη του τη ζωή και αφηγηματοποιημένες ιστορίες από απομνημονεύματα αγωνιστών, ιστορικές πραγματείες, επιστολική αλληλογραφία και σπάνιες πηγές, που συναντούν την πόιηση -ανά ιστορία. Αποτέλεσαν το περιεχόμενο της επετειακής παράστασης για την επέτειο των 200 χρόνων από την επανεκκίνηση του Ελληνισμού.


 

Σάββατο 23 Μαρτίου 2024

Η Λέσχη Αφήγησης Χανίων με τους "Παραμυθάδες της πόλης" γιορτάζουν την Παγκόμια Ημέρα Αφήγησης 23/3

 

Η Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης για 5η φορά στα Χανιά 23/3/2024

Οι "Παραμυθάδες της πόλης των Χανίων" στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Αφήγησης και σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Χανίων, θα υλοποιήσουν δράσεις με θέμα «Χτίζοντας Γέφυρες», το Σάββατο 23 Μαρτίου 2024 στο Μεγάλο Αρσενάλι (Ακτή Ενώσεως και Πλατεία Κατεχάκη - παλιό λιμάνι Χανίων).

Οι δράσεις εορτασμού περιλαμβάνουν εργαστήριο σε συνεργασία με το φεστιβάλ Chaniartoon και το Comixadiko ενώ θα ακολουθήσει ένας Μαραθώνιος αφηγήσεων από μεμονωμένους αφηγητές της πόλης των Χανίων και του Ρεθύμνου αλλά και από τη Λέσχη Αφήγησης Χανίων, για ενήλικο κοινό και παιδιά ηλικίας 8+. 

Όλες οι αφηγήσεις και οι δράσεις θε έχουν ελεύθερη είσοδο. 

Το αναλυτικό πρόγραμμα περιλαμβάνει:

11:00-13:00 Εργαστήριο για ενήλικες 

Το εργαστήριο έχει ως θέμα του "Εικονοποιώντας παραμύθια σε μορφή κόμικ" με εισηγητή τον Μάριο Ιωαννίδη μέλος του Chaniartoon/Comixadiko Για τη συμμετοχή απαιτείται δήλωση συμμετοχής συμπληρώστε τη φόρμα εδώ: https://forms.gle/zxBAGdZZRRnQ8PvFA

19:00-20:30 Μαραθώνιος Αφηγήσεων

Οι δυο κατσίκες στο γεφύρι Mαρίνα Κωστάκη

Η ιστορία του μικρού φοίνικα (Αφρική)

Αμάντα Γεραρχάκη και Μιχάλης Βόλακας (μουσική συνοδεία)

Το βατραχέλι (Λέσβος) Γωγώ Μοχλάκη και Μαρλέν

Ο Δάκρυς (Πελοπόννησος) Δημήτρης Σακκάς

Η καμήλα και το μυρμήγκι (Μικρασία) Μαρία Τσουκνάκη

Η φλογέρα του Ιβάν (Λευκορωσία) Μαρία Τσουκνάκη

Η αλήθεια σ’ ένα κουκούτσι από ροδάκινο (Περσία) Κατερίνα Χρονάκη

Ο μύθος της Περσεφόνης Ευσταθία Γκουντέλα

Μια καμάρα ελληνική (Κρήτη) Αμαλία Κωτσαδάμ

Το γεφύρι που δεν τελείωσε ποτέ (Χώρα των Βάσκων) Κατερίνα Κατσουλάκη

Τα δυο βασίλεια που είχαν πόλεμο (Αγγλία) Βάνια Σταμπολάκη και Χάρης Παπαεμμανουήλ (κρουστά)


Οργάνωση και συντονισμός εκδήλωσης: Αθηνά Χαριτάκη, Go Pro Events

Επίσημος Χορηγός: Νερά Samaria

Υποστηρικτές: Βιβλιοπωλείο Librairie, Κρητικό Εργαστήρι Οικογένεια Λαμπάκη, Βιβλιοπωλείο Σποράκι

Χορηγοί Επικοινωνίας: Νέα Τηλεόραση, Zarpa Radio, Δίκτυο FM

Λίγα λόγια για την Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης:

Η Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης έχει τις ρίζες της στην Εθνική Ημέρα Αφήγησης της Σουηδίας το 1991. Τότε εορταζόταν η «Ημέρα των Παραμυθάδων» (Alla berattares dag).

Το 1997 στο Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, στη «Γιορτή των Ιστοριών», μια πενθήμερη εκδήλωση, ορίστηκε η 20η Μαρτίου ως «Διεθνής Ημέρα των Προφορικών Αφηγητών». Την ίδια περίοδο, στο Μεξικό και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής ήδη εορταζόταν η ίδια ημέρα του Μαρτίου ως «Εθνική Ημέρα των Παραμυθάδων».

Το 2001 εμφανίστηκε το Σκανδιναβικό Ιντερνετικό Δίκτυο για την Αφήγηση «Ratatosk» και οι Σκανδιναβοί παραμυθάδες υλοποίησαν την ιδέα για την εξάπλωση του εορτασμού της εκδήλωσης από τη Σουηδία στη Δανία, την Φινλανδία και τη Λιθουανία.

Το 2003 η ιδέα πέρασε τον Ατλαντικό και έφτασε μέχρι τον Καναδά και άλλες χώρες κι έγινε γνωστή διεθνώς ως «Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης». Το 2005 οι εκδηλώσεις φιλοξενήθηκαν κι οργανώθηκαν από 25 χώρες σε πέντε ηπείρους κι έκτοτε οι οργανωτές πληθαίνουν και οι εορτασμοί απευθύνονται σε περισσότερους φίλους των παραμυθιών της προφορικής παράδοσης και των λαϊκών ιστοριών. Το λογότυπο έχει σχεδιάσει ο Σουηδός αφηγητής Mats Rehnman μέλος της Fabula Storytelling.

Κάθε χρόνο ορίζεται οι αφηγήσεις την ημέρα αυτή να έχουν ένα συγκεκριμένο θέμα, κοινό για όλους τους συμμετέχοντες, για να έχουν οι εορτασμοί έναν ενιαίο στην απεύθυνσή τους χαρακτήρα. Του 2015 ήταν "Ευχές", του 2016 ήταν «Δυνατές γυναίκες», του 2017 ήταν «Μεταμορφώσεις», του 2018 «Σοφοί Τρελοί», του 2019 «Μύθοι, Θρύλοι, Έπη», του 2021 "Νέα Ξεκινήματα", του 2022 "Για όσους και όσα χάθηκαν και βρέθηκαν ξανά", του 2023 "Μαζί μπορούμε".

Φωτογραφίες από τη συνάντηση της Λέσχης Αφήγησης Χανίων, του Φεβρουαρίου 2024












 

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024

"Θοδωράκης, ο μικρότερος των Κολοκοτρωναίων" στη ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Με μεγάλη χαρά υποδεχτήκαμε τη δημοσιοποίηση μιας αναφοράς από τη διαδικτυακή δημοσιογραφική σελίδα ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ του δημοσιογράφου Χρήστου Βασιλόπουλου, όπου γίνεται αναφορά για το τελευταίο βιβλίο που είχα την τιμή να συγγράψω με τον καλό μου φίλο ποιητή Δημήτρη Φιλελέ.  Πρόκειται για μια φροντισμένη μικρή έκδοση 64 σελίδων που κυκλοφόρησε από τις Πρότυπες εκδόσεις ΠΗΓΗ, με το περιεχόμενο των κειμένων που ακούστηκαν στις αφιερωματικές μας παραστάσεις αφήγησης με επίκεντρο τη ζωή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη για τα 200 χρόνια από την επανεκκίνηση του Ελληνισμού, όπου ανταμώνουν η λαογραφία, η ιστορία και η λογοτεχνία με εκπρόσωπο την ποίηση. Τα κείμενα είναι προσωπική μου επεξεργασία βασισμένα σε γραπτές πηγές του 19ου αιώνα, την προφορική λαϊκή παράδοση και η ποίηση του Δημήτρη Φιλελέ, ενώ τα ποίηματά του έχουν μελοποιηθεί αριστοτεχνικά από τον μουσικό και τραγουδοποιό Φίλιππο Πλακιά. 

Εκφράζουμε τις ειλικρινείς μας ευχαριστίες για την προβολή του έργου.

"Η Αποστομωτική απάντηση που έδωσε στον Ιμπραήμ 

και πώς εμψύχωνε τους αγωνιστές πριν τη μάχη"

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-apostomotiki-apantisi-toy-kolokotroni-ston-impraim-kai-pos-empsychone-toys-agonistes-prin-ti-machiekdoseis-pigi/

Α΄Εκδοση: Δεκέμβριος 2023 
Για τα 180 χρόνια από το θάνατο του Γέρου του Μοριά
(1843-2023)

«Τα δυο χέρια του ανθρώπου παριστάνουν, το ζερβί την Ασία και το δεξί την Ευρώπη. Ο αντίχειρας του δεξιού χεριού είν’ εκείνος που εικονίζει τον αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, τον Κωνσταντίνο. Ο δείκτης του δεξιού χεριού του παριστάνει τους μεγιστάνες με τον πλούτο, το μεσαίο δάχτυλο παριστάνει τους παπάδες και ολόκληρο τον κλήρο

Ο δείκτης του δεξιού χεριού του παριστάνει τους μεγιστάνες με τον πλούτο, το μεσαίο δάχτυλο παριστάνει τους παπάδες και ολόκληρο τον κλήρο, ο παράμεσος είναι οι λόγιοι, οι γραμματικοί και οι έμποροι και το πιο δυνατό απ’ όλους – το μικρό δάχτυλο – παριστάνει το λαό». H συγκεκριμένη αφήγηση δεν προέρχεται από κάποιον μελετητή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, αλλά από τον μεγάλο πρωταγωνιστή του, την πιο εμβληματική φυσιογνωμία: τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο οποίος, με απλά παραδείγματα και κατανοητό τρόπο, εμψύχωνε το λαό να συνεχίσει να αγωνίζεται. Και συνεχίζει στη μεταφορά του ο «Γέρος του Μοριά»: «Οι διάδοχοι του Μωάμεθ πήγαν από το αριστερό χέρι στο δεξί, από την Ασία στην Ευρώπη και κυρίεψαν τον αντίχειρα, γιατί τα άλλα τέσσερα δάχτυλα, αντί να στηρίξουν τον αρχηγό τους, έριχναν την προσοχή τους το ένα στο άλλο και μάλωναν για τη σκιά του γαϊδάρου, δηλαδή για το τίποτα.
Χρησιμοποιώντας την παρομοίωση της χέρας, δίνει έμφαση στη σημασία της ενότητας, της ομοψυχίας και της αλληλοϋποστήριξης, όταν διακυβεύεται η ελευθερία. 


Εκτός από ηγετικός αρχιστράτηγος, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε και χαρισματικός αφηγητής...


Οι περισσότεροι γνωρίζουν τα επιτεύγματά του στα πεδία των μαχών, λίγοι, όμως, ξέρουν ότι ο Κολοκοτρώνης, υπήρξε και χαρισματικός αφηγητής με ρητορική δεινότητα, γνωρίζοντας πάντα σε ποιον μιλάει και πώς πρέπει να του μιλήσει. Ο αγωνιστής Φωτάκος διασώζει ένα περιστατικό, σύμφωνα με το οποίο ο Κολοκοτρώνης ενέπνευσε ένα νεαρό και φοβισμένο τσοπάνη να πάρει μέρος στον πόλεμο δίχως να λογαριάζει τίποτε. «Ορέ Έλληνα, τι στέκεις έτσι; Πήγαινε κι εσύ, ορέ, κάτω να σκοτώσεις Τούρκους!», είπε ο Κολοκοτρώνης στο βοσκό.
Εκείνος του απηύθυνε την ερώτηση: «Μα, δεν έχω άρματα, καπετάνιε, πώς να πολεμήσω, πώς να τους σκοτώσω;». Η απάντηση που έλαβε από τον Κολοκοτρώνη ήταν αφοπλιστική: «Με τη μαγκούρα, ορέ, θα τους σκοτώσεις! Σκότωσε έναν Τούρκο, πάρε τα άρματά του και ύστερα σκότωσε κι άλλους!».
Αυτή τη λιγότερο προβεβλημένη πλευρά του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη “φωτίζουν” οι εκπαιδευτικοί Δημήτρης Β. Προύσαλης και Δημήτρης Φιλελές, οι οποίοι συγκέντρωσαν προφορικές αφηγήσεις, δημοσιεύματα του Τύπου του 19ου αιώνα, χωρία από απομνημονεύματα αγωνιστών του ‘21 και μύθους με διδακτικό χαρακτήρα που ο Κολοκοτρώνης επινοούσε ή παράλλαζε.

Όλα αυτά τα αποσπάσματα, συνοδευόμενα από τα ποίηματα του κ. Φιλελέ, απαρτίζουν το περιεχόμενο ενός μικρού αλλά ενδιαφέροντος βιβλίου με τίτλο «Θοδωράκης, ο “μικρότερος” των Κολοκοτρωναίων». Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή και στόχος του, σύμφωνα με τους συγγραφείς, είναι η ανάδειξη του Κολοκοτρώνη ως «αδιαμφισβήτητα υποδειγματικού λαϊκού αφηγητή.

Ο «κάβουρας και το φίδι», ο βοσκός που έγινε πολεμιστής και άλλες αφηγήσεις Κάποτε, για να ενισχύσει το φρόνημά των ανδρών του λίγο πριν την τελική αντεπίθεση στην Τριπολιτσά, ο Κολοκοτρώνης αξιοποίησε το μύθο του Αισώπου για το φίδι και τον κάβουρα που κουμπαριάσανε. Το φίδι ήταν οι Τούρκοι και οι Έλληνες ο κάβουρας.
Όπως έλεγε, το φίδι κουλουριάστηκε γύρω από τον κάβουρα και όσο περνούσε η ώρα, τον έσφιγγε όλο και περισσότερο. Ο κάβουρας, όμως διαμαρτυρήθηκε και είπε: «Κουμπάρε, με πνίγεις». «Όνειρο βλέπω κουμπάρε, στον ύπνο μου το κάνω κατά λάθος», είπε ψέματα το φίδι.
Αυτό συνεχίστηκε ώσπου ο κάβουρας κατάλαβε ότι δεν γλίτωνε. Με πονηριά που περιγράφεται στο βιβλίο «Θοδωράκης, ο “μικρότερος” των Κολοκοτρωναίων», ο κάβουρας σκότωσε το κουλουρισμένο φίδι. Το έβγαλε έξω από το λημέρι τους και το ίσιωσε λέγοντας: «Άι κουμπάρε, αν ήσουν και πριν έτσι ίσιος δεν θα τα πάθαινες αυτά».

«Ο Κολοκοτρώνης κατείχε τη γνώση για τη σημαντικότητα και την ιδιαίτερη δύναμη που ασκεί τόσο η πράξη της αφήγησης όσο και το ίδιο το υλικό του μυθικού λόγου», τονίζουν ο κ. Προύσαλης και ο κ. Φιλελές.

Στο πόνημά τους παραθέτουν κι άλλες ιστορίες και αφηγήσεις που σχετίζονται με τον «Γέρο του Μοριά», η καθεμία από τις οποίες παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον, όπως: 

  • η υπόσχεση που έδωσε στη μητέρα του, Ζαμπία μετά το θάνατο του πατέρα του, Κωνσταντή,

  • η ιστορία ενός πρωτοκλέφτη, τον οποίο οι Τούρκοι αποκεφάλισαν, αλλά αναγνώρισαν την παλικαριά του 

  • αλλά και ο λόγος, για τον οποίο ο Κολοκοτρώνης διέταξε να κοπεί και να καεί ένας πλάτανος στην Τριπολιτσά....

Επική ήταν και η γραπτή απάντησή του στον Ιμπραήμ όταν απείλησε να κάψει όλη την Πελοπόννησο και σκοτώσει τους πάντες. «Μονάχα ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμούμε. Και μην ελπίζεις πώς τη γη μας θα την κάνεις δική σου, αυτό βγάλ’ το από το νου σου». Το πιο σημαντικό σε αυτή την απάντηση ήταν ότι τήρησε κάθε λέξη που έγραψε!

Αλληγορικός και πραγματιστής, βαθιά συγκινητικός, αλλά και αμετακίνητα σκληρός μπροστά στον σκοπό, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ξεπροβάλλει μέσα από επιλεγμένες ιστορίες που ακούστηκαν γι’ αυτόν ή που ο ίδιος αφηγήθηκε την ώρα που έπρεπε....




Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024

Ένα παραμύθι για να χτίζονται γέφυρες: Η ιστορία δύο τόπων που μάλωναν -Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης 20/3/2024

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Αφήγησης αποτελεί μια ενδιαφέρουσα ευκαιρία να τεθούν κάτω από το πρίσμα της αφηγηματικής προσέγγισης, σημαντικά θέματα της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου σε όλες της τις εκφάνσεις σε επίπεδο ατομικό αλλά και συλλογικά.

Το διεθνές θέμα για το 2024 αναδείχτηκε να είναι μετά από διεθνή ψηφοφορία το:

 "Χτίζοντας γέφυρες¨"

Με την ανακοίνωση του θέματος επικέντρωσης για την τρέχουσα χρονιά, έφερα στο μυαλό μου μια παλιά ιστορία που άκουσα το 1998, πέντε χρόνια πριν ξεκινήσω να οδοιπορώ στον φανταστικό κόσμο της παραμυθιακής μυθοπλασίας, και έναν χρόνο προτού αρχίσω να ασχολούμαι με τη μελέτη ενός απίστευτα ενδιαφέροντος υλικού.

Ήταν λοιπόν τότε που το Κολλέγιο Αθηνών έλαβε μέρος ή διοργάνωσε, δε θυμάμαι, στο Πρόγραμμα FESTIVAL για το λαϊκό παραμύθι και την αφήγησή του και διοργάνωσε μια ημερίδα τον Ιανουάριο του 1998 με πολλές και ενδιαφέρουσες εισηγήσεις, από τον μεγάλο δάσκαλο και σημαντικό άνθρωπο της Λαογραφίας Μιχάλη Γ. Μερακλή, την εξαιρετική Κούλα Κουλουμπή-Παπαπετροπούλου, που έστρεψε τον εκπαιδευτικό κόσμο στη γνωριμία με την προφορική αφήγηση-ιστόρηση από τα χρόνια που εργαζόταν ως καθηγήτρια στη Σχολής Νηπιαγωγών, την υπέροχη Μαρούλα Κλιάφα με σπουδαίο και πολύτιμο έργο καταγραφής στην περιοχή των Τρικάλων, αλλά  και πολύ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις για το παραμύθι ως τόπου προσέγγισης μέσω της αφηγηματικής ψυχοθεραπείας, την κατάθεση εμπειρίας από την εμπλοκή στο πρόγραμμα κλπ.
Ανάμεσα στις παρουσίες-ήταν και εκείνη του Άγγλου αφηγητή Κρις Μπόστοκ, που αναφέρθηκε για την εμπειρία της συμμετοχής του και την κεντρικότητα της αφήγησης. Στη διάρκεια της ομιλίας του στα αγγλικά αναφέρθηκε με συντομία δύο λεπτών, όχι περισσότερο- στον πυρήνα μιας ιστορίας που κεντρικό της θέμα υπήρξε η ειρηνοποιός λειτουργία της αφήγησης ανάμεσα στους πολεμιστές δύο γειτονικών τόπων που βρίσκονταν για χρόνια σε πολεμική σύρραξη.
Η ιστορία, μού έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, αλλά ξεχάστηκε, για να τη θυμηθώ πολύ αργότερα όταν θέλησα να αναζητήσω αντιπολεμικό παραμυθιακό υλικό, για αξιοποίηση μέσα στη σχολική τάξη. Έψαξα στο διαδίκτυο το μακρινό 2003, βρήκα το μέηλ του, επικοινώνησα μαζί του κι εκείνος-προς τιμήν του-μου έστειλε το περίγραμμα μια ιστορίας, λίγο πιο εκτεταμένης από το σύντομο, αναφέροντας πως την είχε ακούσει από κάποιον άλλο αφηγητή σε έδαφος βρετανικό, αλλά η ιστορία ερχόταν από κάπου αλλού. Δεσμεύτηκε να πληροφορηθεί την πηγή της αλλά η ιστορία αυτή χάνονταν στη μετάδοση της προφορικότητας και το αντίστροφο, καθώς οι προηγούμενοι τέσσερεις αφηγητές της που εντοπίστηκσν (!) δεν γνώριζαν την πηγή της σε έντυπη΄ή οποιαδήποτε γραπτή μορφή.

Πήρα την άδεια του Κρις να αξιοποιήσω τον πυρήνα της ιστορίας που μου έστειλε και μέσω της προσωπικής μου μυθοπλαστικής παρέμβασης-ή όπως τέλος πάντων εγώ θεώρησα πως πρέπει να κυλήσει η ιστορία, πήρε την πιο κάτω μορφή, που νομίζω πως ταιρίαζει στο φετινό θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Αφήγησης: "ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΦΥΡΕΣ".

ΠΩΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΣΩΣΑΝ ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ

Λαϊκό παραμύθι προφορικής παράδοσης-retold: Δημήτρης Β. Προύσαλης

Λένε πως μια φορά κι ένα καιρό, σε έναν τόπο μακρινό ήταν δυο βασίλεια που στέκονταν γειτονικά το ένα δίπλα στο άλλο. Μα σαν τους γείτονες που καμιά φορά δεν αγαπιούνται μεταξύ τους δίχως λόγο, λένε πως τούτα τα βασίλεια ήταν σε πόλεμο μεγάλο. Λένε οι ιστορίες των παλιών πως ο πόλεμος δεν ήταν στα χρόνια τα τρεχούμενα της ιστορίας, μα πως είχε ξεκινήσει πριν από καιρό πολύ, τόσον που οι άνθρωποι πια είχαν ξεχάσει την αιτία εκείνου του σκοτωμού. Ποιος έφταιγε και πώς ξεκίνησε το κακό κανένας δε θυμόταν. Μα οι άνθρωποι ζούσαν τούτο το χαλασμό που έντυνε στα μαύρα τις γυναίκες κείνων των δύο βασιλείων. Γιατί όλοι το ξέρουνε καλά, πως σαν κινά ένας πόλεμος, η γης ποτίζεται απ’ το αίμα των παλικαριών, κι ο θάνατος κερνά φαρμάκι τα σπίτια ολωνών και χαμένος είναι πάντα ο άνθρωπος. Άλλοι χάνονται και τους κλαίνε μανάδες, κόρες κι αρραβωνιαστικές κι άλλοι κλαίνε μονάχοι τους τα χέρια, τα πόδια, τα μάτια που έχασαν μέσα στου πολέμου τον μύλο που αλέθει τη ζωή, μα πιο πολύ θαρρώ πως κλαίνε για όσα αντίκρισαν τα μάτια τους κι όσα σαν αγρίμια μέσα απ’ την ψυχή τους έζησαν κι έκαμαν οι ίδιοι.

Ο πόλεμος όμως καλά κρατούσε! Οι γιοι των γιων των εγγονών των πρώτων βασιλιάδων που κίνησαν τον πόλεμο ήταν ακόμα σε έχθρητα μεγάλη, κι ο πόλεμος δεν έλεγε να κοπάσει. Τα παιδιά απόμεναν ορφανά, τα σπίτια αδειανά, τα χωράφια άσκαφτα και τα κρεβάτια κρύα. Οι γενιές, ο ανθός χάνονταν άδικα η μια μετά την άλλη. Μια μέρα σαν κατάλαβαν οι βασιλιάδες εκείνου του καιρού που έτρεχε, πως αποτέλεσμα δεν έδινε ο πόλεμος κανένα, κι ο κόσμος σκοτωνόταν δίχως τελειωμό, πήραν την απόφαση να βρούνε μια λύση, να σταματήσει το κακό. Έστειλαν τους ανθρώπους τους να ανταμώσουν. Κι αυτοί κουβέντιασαν σαν συμβουλάτορες που ήταν κι είπαν να διαλέξει το κάθε βασίλειο έναν πολεμιστή ξεχωριστό. Σαν βρεθούνε τούτοι οι δυο μονάχοι τους, να παλέψουν από την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος μέχρι την ώρα που πάει του λόγου του να κοιμηθεί. Κι όποιος νικήσει απ’ τους δυο και στέκεται όρθιος στο τέλος της ημέρας, να ορίσει το βασίλειό του νικητή και μια για πάντα ο πόλεμος να πάψει!

Οι δυο βασιλιάδες έψαξαν και βρήκαν τους καλύτερους ανάμεσα στους πολεμιστάδες που όριζαν στο στράτευμά του ο καθένας. Λένε πως ο πολεμιστής του ενός βασιλείου ήταν πρώτος στο σπαθί. Σαν το έσερνε απ’ το θηκάρι και το σήκωνε στα χέρια, με εφτά στρώσεις ατσάλι τη μια πάνω στη άλλη, η λάμα του άστραφτε στον ήλιο. Όσοι το αντίκριζαν-οι εχθροί- το ήξεραν καλά πως δεν θα ξανασφίξουν μάνες, γυναίκες και παιδιά στην αγκαλιά τους και το αίμα τους θα έβαφε κόκκινο το χώμα. Ο άλλος βασιλιάς, λένε, ξεχώρισε ανάμεσα στους πολεμιστάδες τους δικούς του, ένα θεριό ολάκερο που τον φοβόταν ακόμα κι η σκιά του! Λένε πως τούτος δω κρατούσε στα χέρια ένα τσεκούρι με δυο άκρες, ένα πελέκι δηλαδή, που με ένα μονάχα χτύπημα μπορούσε να ρίξει κάτω δέντρο που το αγκάλιαζαν τρεις άντρες! Στις μάχες θέριζε κεφάλια, όπως οι θεριστάδες παίρνουν στον καιρό τους τον καρπό από τα στάχυα κι ήτανε ο Θάνατος ο ίδιος ντυμένος μέσα στα ρούχα ενός ανθρώπου…

Τη μέρα που έπρεπε, στάθηκαν στον τόπο που είχαν ορίσει οι βασιλιάδες, τα δυο θεριά το ένα απέναντι στο άλλο. Τα δυο στρατεύματα τραβήχτηκαν στην άκρη, άλλοι λένε από το φόβο των θεριών κι άλλοι λένε από αγωνία, να μάθουν ποιος θα βρεθεί στο τέλος νικητής από τους δυο, να δώσει και τη λύση. Οι δυο πολεμιστάδες κοιτάχτηκαν με αγριάδα ανάμεσα στα μάτια κι αφού ζύγιασαν και μέτρησαν ο ένας τον άλλον, με μια κραυγή «Ααααα!!!!!» κόψαν στη μέση τη σιωπή κι όρμησαν με δύναμη να χτυπηθούν. Το σπαθί του ενός αντάμωσε στον αέρα το πελέκι του άλλου κι ένα «τσακ!» ακούστηκε, που έστειλε ρίγος σε όσους έβλεπαν από μακριά! Τα δυο θεριά σήκωσαν ξανά τα όπλα τους και ρίχτηκαν πάλι με καινούργια φωνή όλο αγριάδα,  μα τούτη τη φορά χτύπησαν πάνω στις ασπίδες που τραντάχτηκαν με δύναμη.

Πέρναγαν οι ώρες κι όλο αυτό γινότανε ξανά και ξανά. Χτυπούσε ο ένας με το σπαθί αποκρινόταν ο άλλος με το πελέκι: «Τσακ! Τσακ! Τσακ! Τσακ!» απλωνόταν η φασαρία στον αέρα, έφτυναν βρισιές ο ένας του αλλουνού και τα μάτια τους πέταγαν φωτιές! Κι όσο κύλαγε η ώρα γιόμιζαν πληγές τα δυο θεριά κι ο ίδρος τους ζυμωνόταν με τη σκόνη της μάχης και το αίμα τους. Μα δεν έπεφτε κανένας! Οι ασπίδες τους γίνανε κομμάτια, οι λάμες στόμωσαν απ’ τα χτυπήματα, αίματα έτρεχαν πάνω στα μούτρα τους κι απ’ τα κορμιά τους. Μα στέκονταν κι οι δυο σαν τα δεντρά που τα χτυπά με λύσσα ο αέρας, τα γυμνώνει απ’ τα φύλλα ο βοριάς μα κείνα δεν πέφτουν, σαν τα βράχια που πάνω τους σπάνε κύματα της θάλασσας μα κείνα πίσω δεν κάνουν, παρά μονάχα στέκονται με πείσμα. Οι δυο άντρες χτυπούσαν μα δεν έπεφταν! Κι οι ώρες κύλαγαν κι αυτοί πολεμούσαν χωρίς σταματημό! Οι δυο πολεμιστάδες στο τέλος της μέρας βρέθηκαν τώρα γονατισμένοι μέσα σε κούραση μεγάλη να στέκουν και να ακουμπούν πάνω τα όπλα του ο καθένας. Οι ασπίδες είχαν γίνει κομμάτια από νωρίς, οι πανοπλίες είχαν ολόγυρα σκορπίσει. Κανένας δεν έλεγε να πέσει, κανένας δεν ήθελε τα μάτια του από κούραση να κλείσει.

Τότε ήταν που μίλησε κείνο το θεριό που πολεμούσε κρατώντας το σπαθί. «Ένα σπαθί σαν τούτο δω, έχω δώσει παραγγελιά να φτιάξουν και στο γιο μου, σαν μεγαλώσει, στο μέρος το δικό μου να σταθεί και να παίρνει τα κεφάλια των ανθρώπων σας!» φώναξε δυνατά. Τον ακούει τότε ο άλλος που είχε το πελέκι και αποκρίνεται: «Εμένα, η γυναίκα μου περιμένει το πρώτο μας παιδί και ανάβει για μένα κάθε μέρα κερί στην εκκλησιά». Ακούει ο πρώτος και λέει: «Εμένα, σαν η γυναίκα μου περίμενε το πρώτο μας παιδί, η μάνα της ακούμπαγε τα χέρια της πάνω στην κοιλιά της γκαστρωμένης και έλεγε του παιδιού μας ιστορίες…» «Τι ιστορίες;» ρωτά κείνος ο πολεμιστής με το πελέκι.  «Θα σου πω αυτή που θυμάμαι…» λέει ο πολεμιστής του σπαθιού και κίνησε να ιστορεί. Σαν τέλειωσε μετά από κάμποση ώρα, μιλά ο άλλος και λέει: «Ωραία ιστορία! Εγώ λοιπόν, είχα έναν παππού που μου έλεγε στα μικρά μου χρόνια δίπλα στο τζάκι ιστορίες…» Ακούει εκείνος με το σπαθί και ρωτά: «Σαν τι ιστορίες;» «Να σου πω μια!» αποκρίνεται ο πολεμιστής με το πελέκι. Και αρχίζει να του λέει την ιστορία που θυμόταν. Όταν τέλειωσε λέει ξανά ο πολεμιστής του σπαθιού: «Εγώ είχα μια θειά που ήταν του λόγου της μεγάλη παραμυθού! Σαν ξεκινούσε να λέει παραμύθια εμείς ξεχνούσαμε την ώρα! Άκου μια ιστορία…» και άρχισε να λέει μια καινούργια ιστορία. Σαν τέλειωσε, λέει τότε το θεριό με το πελέκι: «Καλή ήτανε! Μα εγώ είχα ακούσει μιαν άλλη σαν κι αυτήν. Άκου το λοιπόν να μαθαίνεις: Μια φορά κι έναν καιρό..» και κίνησε να λέει  την ιστορία.

Έλεγε ο ένας ιστορίες που είχε ακούσει, έλεγε ο άλλος ιστορίες που τον είχαν μεγαλώσει κι όλη η νύχτα έτσι κύλησε, λέγοντας ιστορίες μεταξύ τους. Θες από την κάψα του πολέμου θες από το ξενύχτι, δεν άντεξαν και κατά τα χαράματα τα μάτια τους σφάλισαν από την κούραση και τα κορμιά τους χαλάρωσαν από τη ένταση της μάχης.

Το άλλο πρωί σαν πήγαν να τους βρουν οι δυο στρατοί με τους βασιλιάδες τους καβάλα, αντίκρισαν τους πολεμιστάδες φαρδιούς πλατιούς, τον έναν δίπλα στον άλλο πάνω στα όπλα τους να κοιμούνται. Τους έριξαν νερό στα μούτρα, τους σκούντησαν μέσα σε φωνές κι εκείνοι σηκώθηκαν αργά αργά. Κοίταξαν στα μάτια τους στρατηγούς τους που περίμεναν απόκριση και τους βασιλιάδες που κοίταζαν όλο περιέργεια. Τους είπαν πως λοιπόν πως πήραν την απόφαση να γίνει ειρήνη κι ο πόλεμος να σταματήσει μια για πάντα. Γιατί, είπαν, σαν ακούσεις τις ιστορίες που έχει κάποιος άλλος άνθρωπος να σου πει, δεν μπορείς πια να τον μισήσεις, δεν μπορείς πια να του κάνεις κακό…

Λένε πως από τότε οι ιστορίες λέγονται από στόμα σε στόμα για να μαλακώνουνε τα μέσα των ανθρώπων κι ακούγονται εκεί που πρέπει, για να χτίζονται γέφυρες και να περάσει  μπροστάρισσα η ίδια η Ζωή, πατώντας πάνω στο κεφάλι του Θανάτου...

Σπαράγματα-πυρήνες μικροαφηγήσεων του Κρις Μπόστοκ μπορεί κάποιος να βρει να συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή μου:

Εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2011 & 2014, 2017



 

Τέσσερεις Λέσχες Αφήγησης γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης 20-23-27 Μαρτίου 2024

Η Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης (World Storytelling Day) που ξεκίνησε ως εθνική γιορτή για τα παραμύθια και τους αφηγητές τους το 1990-1991 στη Σουηδία, γρήγορα απλώθηκε σε όλες τις ηπείρους του κόσμου, δημιουργώντας μια άυλη "αλυσίδα" κοινών θεματικών επικεντρώσεων από ένα πλήθος διαφορετικών φορέων και οργανισμών είτε ατομικών πρωτοβουλιών είτε συλλογικής απεύθυνσης.

Στην Ελλάδα και στην Κύπρο τα τελευταία δώδεκα τουλάχιστον χρόνια, από το 2012 και έπειτα, πραγματοποιούνται λογής λογής γιορταστικές εκδηλώσεις, ενταγμένες στον όμορο κοινό βηματισμό που γνωρίζει διεθνή απήχηση, οργανωμένες άλλοτε ανήμερα του Εορτασμού ή ετεροχρονισμένα εξυπηρετώντας λογής λογής αναγκαιότητες ή προτεραιότητες αντιμειμενικές.

Η "Παραμύθια και Μύθοι στου Κένταυρου τη ράχη", βασιζόμενη στις καταστατικές της αρχές συμμέτεχει και υποστηρίζει ενεργά και με ζέση τη λειτουργία Λεσχών Αφήγησης ανά την Ελλάδα, στην κατεύθυνση της προώθησης, υποστήριξης, διάδοσης της προφορικής αφήγησης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς.

Στον φετινό για το 2024 εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Αφήγησης τέσσερεις λέσχες ανά την Ελλάδα παίρνουν μέρος στις εκδηλώσεις που έχουν ως επίκεντρο τις ιστορίες και τους αφηγητές τους:

Την Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024

Στο Βόλο

Η Λέσχη Αφήγησης Βόλου συμμετέχει για πρώτη φορά στη γιορτή, καλώντας όλους τους φίλους της αφήγησης στο κέντρο πολιτισμού "Θεατρίνη", Πλάτωνος 20, στο Βόλο, το απόγευμα και ώρα 19.00. Συνδέει τη μηνιαία της συνάντηση του Μαρτίου με την εν λόγω Ημέρα δημιουργώντας έναν μικρό αφηγηματικό μαραθώνιο από τους/τις:

Μάρω Αισώπου, Μαρία Μπούχλη, Αγγελική Θάνου, Λεωνίδα Χριστοδουλίδη, Μαρία Ζαχαριά, Νίκο Σοφιάδη, Κατερίνα Θεοδώρου, Δημήτρη Παταβάλη, Χρόνη Μουστάκα, Μαρία Καραγιάννη, Μαίρη Κοτρώτσου, Δεσποινα Βαράκη, Θωμαΐς Ντέμκα, Κυριάκο Παπαγεωργίου, Νίκο Βαραλή.

Οι αφηγήσεις θα είναι σύντομες, αφήνοντας δηλαδή τις ιστορίες να μιλήσουν.

Στη Θεσσαλονίκη

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024


Η Λέσχη Αφήγησης Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της μηνιαίας αφηγηματικής της συνάντησης, μεταφέρει το αντάμωμά της από τη φιλόξενη Δημοτική Βιβλιοθήκη, εκτός των "τειχών" της πόλης, στο Σπιτάκι του Φύλακα της Αλυκής, στο Αγγελοχώρι του Δήμου Θερμαϊκού, όπου κάθε μήνα φιλοξενούνται εκδηλώσεις του οικείου δραστήριου Πολιτιστικού Συλλόγου Αγγελοχωρίου.


Στα Χανιά

Το Σάββατο 23 Μαρτίου 2024


Η νεόκοπη αλλά πολύ δραστήρια και με άποψη Λέσχη Αφήγησης Χανίων, αφήνει για τον Μάρτιο το φιλόξρνο χώρο του Comixadiko και μεταφέρει το αφηγηματικό της αντάμωμα στο χώρο στο Μεγάλο Αρσενάλι για δυο εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στο όνομα της Παγκόσμιας Ημέρας σε συνεργασία με το Δήμο Χανίων.

Το πρωί 11.00-13.00 με μια ομιλία προσέγγιση της εικονοποίησης των παραμυθιιών μέσω της μορφής κόμικ και το νωρίς μετά το απόγευμα με δίωρης διάρκειας συνολικές αφηγήσεις 19.00-20.30
για ακροατήριο από 8+ και εφηβικό και ενήλικους φίλους των παραμυθιακών αφηγήσεων.

Στην Αθήνα

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024


Η Λέσχη Αφήγησης Αθήνας "Μοιράσου κι εσύ μιαν ιστορία" συμμετέχει στον διεθνή εορτασμό, μεταφέροντας τις εκδηλώσεις στην προγραμματισμένη συνάντηση της τελευταίας Τετάρτης του μήνα που για τον Μάρτιο είναι η 27η ημέρα του.

Για δύο ώρες (19.30-21.30) στον πάντα φιλόξενο χώρο του Βιβλιοπωλείου-Cafe FREE THINKING ZONE οι φίλοι και οι φίλες των προφορικών αφηγήσεων θα ακούσουν ιστορίες της λαϊκής παράδοσης

Χρόνια πολλά
με πολλές ιστορίες και αφηγηματικά ανταμώματα
για να χτίζονται γέφυρες!

Με την υποστήριξη της











 

20 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης: Μήνυμα του Σ.ΕΠ. ΑΦ. Ι- "Χτίζοντας γέφυρες"


 Το Σωματείο Επαγγελματιών Αφηγητών Ιστορητών συμμετέχει στην Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Μαρτίου, θέλοντας και μέσα από τούτη την ετήσια εκδήλωση να προβάλλει την αναγκαιότητα και τη λειτουργία της προφορικής αφήγησης ως κοινωνική ανάγκη, δύναμη συνοχής, εργαλείο προβληματισμού αλλά και μέσο εγρήγορσης και δράσης απέναντι στα προβλήματα του ανθρώπου με όχημα την ψυχαγωγία στην πιο επικοινωνιακή της μορφή: το μοίρασμα των ιστοριών.

Με την ευκαιρία τούτη απευθύνει το παρακάτω μήνυμα

«Χτίζοντας Γέφυρες» (“Building Bridges”) το φετινό θέμα της Γιορτής μας. Μια ευχή δημιουργίας μέσα σ’ έναν κόσμο που μάλλον γκρεμίζει, παρά χτίζει. Όμως τα παραμύθια και οι ιστορίες ακόμη γεφυρώνουν τους λαούς όλου του κόσμου, όπως και οι αφηγήσεις τους γεφυρώνουν ανθρώπους άγνωστους μεταξύ τους. Γέφυρες που είναι εκεί από πάντα και για πάντα, και περιμένουν την δική μας απόφαση να τις διασχίσουμε!
«… και εκεί αρχίζει να διαγράφεται ένα γεφύρι από φως και σύννεφα και χρώματα κι από το βουνό ερχόταν το γεφύρι και στην πεδιάδα πήγαινε και σε λίγο ξεκάθαρα φαινόταν ότι το γεφύρι των χρωμάτων των συννέφων και του φωτός δεν οδηγούσε πουθενά ούτε ερχόταν από κάπου παρά μονάχα υπήρχε, κι έτσι κατάλαβαν πως το γεφύρι των χρωμάτων, των συννέφων και του φωτός δεν πάει ούτε έρχεται, παρά χρησιμεύει για να πας και να ‘ρθεις κι έτσι χάρηκαν όλοι όσοι σκέφτονταν και μάθαιναν και κατάλαβαν ότι αυτό ήταν το καλό, να είσαι γεφύρι για να πάνε και να ‘ρχονται οι κόσμοι οι καλοί, οι καινούριοι που γινόμαστε...»


Subcomandante Marcos, «Ιστορίες του Γέρο-Αντόνιο», εκδ. Ροές


Χρόνια πολλά!
Καλές αφηγήσεις!
Καλές διασχίσεις!

Σωματείο Επαγγελματιών Αφήγησης Ιστόρησης (ΣΕΠΑΦΙ)