Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου) η υπεύθυνη του Παιδικού Σταθμού "Ο Μικρός Πρίγκιπας" και καλή μου φίλη Γιώτα Φραγκάκη, μου ζήτησε να αφηγηθώ μια ιστορία στους μικρούς της συνοδοιπόρους. Αν και τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πάλλουσα ατμόσφαιρα μιας ζωντανής αφηγηματικής συνάντησης, δέχτηκα να συμμετάσχω στη διεθνή γιορτή με μια ιστορία από αυτές που αποκαλούνται "Αιτιολογικά παραμύθια", αποτελώντας άυλα "βιβλία" γνωστικής αφύπνισης και συλλογικής διαπαιδαγώγησης του ανθρώπου όταν ο κόσμος τούτος ζούσε ακόμη στην παιδική του ηλικία.
Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα κατηγορία αφηγημάτων που ακουμπούν ως είδος τους μύθους με αιτιολογική λειτουργία, αφού σκοπός τους είναι όχι μόνο να τέρψουν διαχρονικά το μικρό ηλικιακά ακροατήριο όπου γης, αλλά παράλληλα να βοηθήσουν τους εκκολαπτόμενους μικρούς ανθρώπους να βάλουν σε τάξη το χάος του γύρω τους κόσμου, επιχειρώντας να δώσουν φανταστικές εξηγήσεις και προβαίνοντας σε εντυπωσιακές αποκαλύψεις για το σύνολο του ορατού και μη ορατού κόσμου.
Οι ιστορήσεις αφορούν το σύνολο της πανίδας (Πχ Πώς απέκτησε η τίγρη τις μαύρες ραβδώσεις στο κορμί της, Γιατί η νυχτερίδα βγαίνει μόνο τη νύχτα, Γιατί το ψάρι γλώσσα έχει στραβό στόμα, Γιατί η χελώνα έχει μπαλώματα στο καβούκι της κλπ) και χλωρίδας (Πχ Πώς ήρθαν οι φράουλες στον κόσμο Γιατί τα μαυρομάτικα φασόλια έχουν μαύρο σημάδι στην κοιλιά τους κλπ) αλλά και φυσικών φαινομένων και λειτουργιών της φύσης (Πώς ήρθαν οι εποχές στον κόσμο, Γιατί τα δέντρα ψιθυρίζουν, Γιατί η θάλασσα είναι αλμυρή και δεν την πίνουμε, Γιατί ο ήλιος λάμπει περισσότερο από το φεγγάρι κλπ).
Παράλληλα η θεματολογία τους επεκτείνεται σε κοινωνικές- ψυχολογικές καταστάσεις από τον κύκλο της ζωής (Πώς ήρθε η φτώχια στον κόσμο, Από πότε οι άνθρωποι πεθαίνουν κλπ) αλλά επίσης επιχειρούν να φωτίσουν πολιτισμικά φαινόμενα ή ταυτοτικές συμπεριφορές, σωματικά χαρακτηριστικά ή αντίστοιχες λειτουργίες (Πώς απλώθηκε η σοφία στον κόσμο, Πώς γεννήθηκαν οι πρώτοι παραμυθάδες, Γιατί οι τσιγγάνοι δεν έχουν γραφή, Γιατί οι παλάμες του ανθρώπου έχουν γραμμές κλπ), δημιουργώντας ευφάνταστες υποθέσεις, φανερώνοντας όμορφες και αιτιοκρατικές προσεγγίσεις που ο σύγχρονος άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να υποψιαστεί ότι κρύβει ο φυσικός του περίγυρος ή η καθημερινή του συνύπαρξη, έναν εξωτερικό κόσμο τον οποίο εγωιστικά θεωρεί δεδομένα υποχείριό του και αέναο πεδίο πλουτοκρατικής εκμετάλλευσης.
Η σημερινή ανάρτηση αφορά σε ιστορία από την αφρικανική ήπειρο με τίτλο "Γιατί ο ήλιος και η σελήνη ζούν στον ουρανό" και συγκεκριμένα προέρχεται από τη Νιγηρία από μια έντυπη βιβλιογραφική πηγή των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Ευελπιστεί πως θα έχει και ανάλογη συνέχεια, αφού ο καταναγκαστικός αυτοπεριορισμός των ημερών δεν μπορεί να μας στερήσει από την ελπίδα της επανένωσης με τον γύρω μας φυσικό κόσμο, εκεί που τον πρώτο λόγο δεν τον έχουν οι οθόνες αλλά η ανάγκη να γίνουμε μέρος του όλου που μας ξεπερνά.
Τα αιτιολογικά παραμύθια απευθύνονται σε ένα ακροατήριο χωρίς ηλικιακό όριο, και όπως αναφέρουμε πάντα με ζέση:
Τα λες μόνο με την καρδιά σου ανοιχτή αλλά και μόνο με αυτήν την προϋπόθεση μπορείς να τα ακούσεις...
Η αφήγηση προαγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της
Η αφήγηση προαγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου