Φίλιππος Πλακιάς: Μιλώντας για το Φεστιβάλ Αφήγησης Πηλίου και τα παραμύθια

O τραγουδοποιός Φίλιππος Πλακιάς «ντύνει» παραμύθια με τη μουσική του

Εφημερίδα Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ

Χριστοφορος Σεμεργελης 9 Αυγούστου 2019

Κάθε φορά που βρίσκονται μπροστά από το κοινό τους, ακολουθούν το ίδιο τελετουργικό. Κάθονται στις καρέκλες τους, άλλωστε δεν έχουν ανάγκη από σκηνικά για να κερδίσουν τους θεατές τους και ξεκινούν την παράσταση, δείχνοντας πως έχουν ανακαλύψει τη «συνταγή» της επιτυχημένης συνύπαρξης επί σκηνής. Από τη μία πλευρά ο παραμυθάς Δημήτρης Προύσαλης και δίπλα ο τραγουδοποιός Φίλιππος Πλακιάς, ο οποίος τον συνοδεύει με την κιθάρα του και ντύνει με υπέροχες μελωδίες τις ιστορίες που διηγείται ο πρώτος.

Ο Φίλιππος Πλακιάς μέχρι και χθες βρέθηκε στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας, όπου διεξάγεται από την περασμένη Κυριακή το 9ο Φεστιβάλ Αφήγησης Πηλίου «Παραμύθια και Μύθοι στου Κενταυρου τη ράχη». Ο Καρδιτσιώτης καλλιτέχνης φέτος έδωσε το «παρών» για πρώτη φορά στο φεστιβάλ, αποδεχόμενος την πρόσκληση του φίλου και συνεργάτη του στο Εθνικό Θέατρο, Δημήτρη Προύσαλη. Οι δύο τους έδωσαν δύο παραστάσεις, στις αρχές της εβδομάδας που διανύουμε. Έτσι, ο Φίλιππος Πλακιάς, ο οποίος δεν είναι άγνωστος στο κοινό του Βόλου, αποχαιρέτησε το Πήλιο γοητευμένος από τη μυσταγωγία που βίωσε στο γραφικό χωριό του Αγίου Γεωργίου Νηλείας και μοιάζει σαν ένα δροσερό αεράκι στις αυγουστιάτικες νύχτες μαγείας, που προσφέρει το φεστιβάλ από το 2011 μέχρι σήμερα.
Οι διοργανωτές, που πάνω απ’ όλα είναι μία εξαιρετικά «δεμένη» παρέα, επιφύλαξαν και ένα απρόσμενο δώρο στον γνωστό τραγουδοποιό, καθώς του ετοίμασαν μία γιορτή-έκπληξη για τα 61α γενέθλιά του που ήταν χθες και φρόντισαν να κάνουν ακόμη πιο ξεχωριστή την παρουσία του στο 9ο Φεστιβάλ Αφήγησης Πηλίου.

Η συνάντηση με τον Φίλιππο Πλακιά έγινε λίγο προτού αναχωρήσει από τον Βόλο, με προορισμό την Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται πολλά χρόνια τώρα. Με την αγαπημένη κιθάρα ανά χείρας, σήμα-κατατεθέν άλλωστε για τον ίδιο, μίλησε για τη συμμετοχή του στο φεστιβάλ. «Ήμασταν όλοι μία φοβερή παρέα. Μέναμε όλοι μαζί στο σχολείο, στρωματσάδα. Σαν μία κατασκήνωση για… μεγάλα παιδιά», εξομολογήθηκε και πρόσθεσε: «Μου έκανε όμως μεγαλύτερη εντύπωση το υπέροχο περιβάλλον. Το καταπράσινο Πήλιο με την ανεπανάληπτη θέα στον Παγασητικό, είτε τη μέρα, είτε τη νύχτα. Καθόμουν το βράδυ στην αυλή από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, όπου έγινε η χθεσινή αφήγηση και αφέθηκα να θαυμάζω το τοπίο, το οποίο για εμάς που ζούμε στις πόλεις, δεν το συναντάς εύκολα. Αυτό με μάγεψε».
Ο Φίλιππος Πλακιάς συνεργάζεται με τον Δημήτρη Προύσαλη στο Εθνικό Θέατρο εδώ και μία τετραετία, λέγοντας: «Πορευόμαστε μαζί στην παραγωγή «Τα παραμύθια του Εθνικού». Είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και πρωτότυπο. Ο Δημήτρης, ο οποίος είναι μέγας συλλέκτης παραμυθιών απ’ όλον τον κόσμο, μου δίνει κάθε φορά την ιστορία που θα πει. Κι εγώ γράφω στίχους και μουσική για τα τραγούδια. Όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε πάνω από 150 τραγούδια, στα 35 παραμύθια που έχουμε κάνει. Το πρόγραμμα του Εθνικού είναι για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, παίζουμε για μικρούς και μεγάλους».

Εύλογα το πρώτο πράγμα που θα αναρωτηθεί κάποιος για τον Φίλιππο Πλακιά αφορά το πώς είναι να γράφεις μουσική για ένα παραμύθι. «Παραμυθένιο» αποκρίθηκε και χαμογέλασε, για να συμπληρώσει: «Νιώθω μεγάλη έκπληξη για τη δύναμη που ασκεί το παραμύθι στον σύγχρονο άνθρωπο, που είναι δέσμιος της εικόνας. Βλέπω ότι το παραμύθι έχει μεγάλη αποδοχή, τόσο στα παιδιά, όσο και τους ενήλικες. Καθόμαστε σε δύο καρέκλες. Ούτε σκηνικά πίσω μας, ούτε τίποτα. Εγώ με την κιθάρα μου, εκείνος με τα λόγια του. Λέμε τα παραμύθια μας και πέρα από τη φοβερή ανταπόκριση που έχει όλο αυτό και καλλιτεχνικά είναι πολύ δημιουργικό για μένα».

Ο Καρδιτσιώτης μουσικός, ο οποίος πριν από δύο χρόνια κυκλοφόρησε τον δίσκο «Μολυβάκι μου Χαμπέ», ενώ μέσα στις προσεχείς ημέρες θα «ανεβάσει» στο YouTube το νέο του τραγούδι με τίτλο «Τ’ άφησες όλα μισά», στάθηκε ιδιαίτερα στο κλίμα που συνάντησε στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας: «Η συμμετοχή του κόσμου ήταν αξιοσημείωτη. Κι αυτό δείχνει ότι έχει ανάγκη από αυτή τη μορφή λαϊκής τέχνης; Όλοι παρακολουθούσαν με προσήλωση τους παραμυθάδες. Φέτος μάλιστα που γυρίζεται κι ένα ντοκιμαντέρ, ετούτη η προσοχή του κοινού αποτυπώθηκε πολύ έντονα στις λήψεις που έγιναν».