Ήταν το 2013 όταν οι εκδόσεις Α/συνέχεια κυκλοφόρησαν τη συλλογή "Λαϊκά παραμύθια των Παλαιστινίων, με επιλεγμένες ιστορίες από ένα εξαιρετικά σπάνιο και δυσεύρετο υλικό της παλαιστινιακής προφορικής λογοτεχνικής παράδοσης, βασισμένο σε μια βιβλιογραφία έκτασης 110 περίπου χρόνων (1898-2007).
Είναι η μοναδική συλλογή του είδους με το συγκεκριμένο περιεχόμενο που έχει εκδοθεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, με την παρατήρηση πως τα συγκεκριμένα παλαιστινιακά παραμύθια έχουν παρουσιαστεί μέσα από μια επιστημονική-παραμυθολογική ματιά, είναι ταξινομημένα κατά τις ειδολογικές κατηγορίες του Διεθνούς Καταλόγου Κατάταξης και Ταξινόμησης των Aarne-Thompson-Uther και έχουν σχολιαστεί λαογραφικά, παραμυθολογικά και φιλολογικά από τον γράφοντα που είχε την ιδέα της έκδοσης. Μάλιστα η εν λόγω έκδοση εντάσσεται στη σειρά "Παραμύθια των αγωνιζόμενων λαών" ως το πρώτο εναρκτήριο.
Περιλαμβάνονται 44 λαϊκά παραμύθια από 18 διαφορετικές βιβλιογραφικές πηγές, κάποιες από τις οποίες, όπως η συλλογή "SPEAK BIRD, SPEAK AGAIN" (1989) των πανεπιστημιακών καθηγητών Ib. Muhawi και Sh. Kanaana θεωρήθηκαν "επιλήψιμες" από την κυβερνώσα Χαμάς και απομακρύνθηκαν από τις δημόσιες βιβλιοθήκες της Γάζας, προκαλώντας την αντίδραση της διεθνούς πανεπιστημιακής επιστημονικής κοινότητας και την ευτυχή-τελικά-αποκατάσταση του βιβλίου. Τα λαϊκά αυτά παραμύθια εντοπίζονται σε όλες τις παραμυθολογικές κατηγορίες "Μύθοι Ζώων" (ATU 1-299), "Μαγικά παραμύθια" (ATU 300-749), "Θρησκευτικά παραμύθια" (ATU 750-849), Ρεαλιστικά νοβελιστικά παραμύθια" (ATU 850-999), "Παραμύθια με ανόητους δράκους, διαβόλους κλπ" (ATU 1000-1199), "Ευτράπελα χιουμοριστικά παραμύθια" (ATU 1200-1999) και τέλος "Κλιμακωτά-τυπολογικά παραμύθια" (ATU 2000-2400).
Πρόκειται για ιστορίες του λαϊκού φαντασιακού, όπου η ανώνυμη μυθοπλασία των Παλαιστινίων παραμυθάδων και αφηγητριών συναντά υποθέσεις της διεθνούς παραμυθολογικής παραγωγής των λαών του κόσμου, και τις χρωματίζει μέσα από τη ματιά της ιδιαίτερης ταυτότητας, δίνοντάς τους μια ιδιαίτερη προσέγγιση, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει γέφυρες συνάντησης των λαών.
Δέκα χρόνια μετά την έκδοση (2013) και 75 χρόνια μετά την έναρξη της βίαιας εκδίωξης του παλαιστινιακού λαού από τα εδάφη του (1948), κίνηση που σημειωτέον καταδικάστηκε από τον ΟΗΕ καλώντας το νεοσύστατο Ισραήλ να αποχωρήσει -χωρίς βέβαια να εισακουστεί, -όπως εξάλλου συνέβηκε με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και παράνομη κατοχή του 40% του κυπριακού εδάφους από το 1974-θυμίζουν πως τα έθνη έχουν ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουν για την πραγμάτωση και δικαίωσή τους. Τα πρόσφατα γεγονότα στην Παλαιστίνη, τους προηγούμενους μόλις μήνες, έρχονται να μας υπενθυμίσουν τις ανοιχτές πληγές της ανθρωπότητας και την προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί ενάντια στη λήθη και την παγιωμένη αδικία των δυνατών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου