Καινούργια κυκλοφορία

 

 

"Τρεις ιστορίες

για ανθρώπους που έφτασαν στις άκρες του κόσμου"

 

 Δημήτρης Μάλλης

 

 

Μια εξαιρετική έκδοση μυθοπλασίας που τιμά τους παραμυθάδες του σήμερα

από τον Δημήτρη Μάλλη, δάσκαλο και αφηγητή

 

Εκδόσεις Οσελότος, 2014 σ. 64

 

Πρόλογος: Δημήτρης Β. Προύσαλης

 

 

Πρόλογος του Δημήτρη Β. Προύσαλη

Ήταν καλοκαίρι του 2005 όταν μια πρόσκληση για αφήγηση με ταξίδεψε στη Μήλο. Εκεί μέσα στην εσωτερική αυλή μιας εκκλησίας στην Πλάκα, αφηγήθηκα ιστορίες στον κόσμο που είχε έρθει ν’ ακούσει με την καρδιά του ανοιχτή. Μετά το τέλος της αφήγησης με πλησίασε ένα νεαρό ζευγάρι όπως συνήθως κάνουν όσοι έχουν κάτι να μοιραστούν μαζί σου από αυτό που έζησαν την ώρα της ιστόρησης. Μου συστήθηκαν ως Δημήτρης και Ρόη και έγινε μια γνωριμία που άνοιξε δίαυλους επικοινωνίας. Μας αποκάλυψε το κοινό νήμα που μας συνδέει:  Ήμασταν δάσκαλοι. Η επαφή μας με το Δημήτρη κρατήθηκε μέσα στο χρόνο με μικρές συνεργασίες και αραιές εξ αποστάσεως  επαφές σε άτακτα χρονικά διαστήματα, μέχρι που ξανασυναντηθήκαμε σε ένα εισαγωγικό εργαστήρι για την παραμυθιακή αφήγηση στο Εργαστήρι Μελέτης της Παιδικής Ηλικίας της Εμμανουέλας Κατρινάκη.

Το δεκάωρο «κέρασμα» του 2012 μας έφερε συνταξιδιώτες σε μια μεγαλύτερης διάρκειας διαδρομή που κράτησε δύο χρόνια αποκαλυπτικά για την ποιότητα των ανθρώπων που γνώρισα το 2005 και μπροστά σε μιαν άλλη διαπίστωση: Είμαστε δάσκαλοι που μας αρέσει να αφηγούμαστε όσα σημαντικά κι αληθινά κρύβονται πίσω από τα ψέματα των παραμυθιών.

Ο Δημήτρης έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: Αποτελεί πηγή αστείρευτης δημιουργικότητας, με μια ιδιαίτερη ικανότητα να μετασχηματίζει τις φόρμες που βρίσκει και να τις αποδίδει μέσα από την δική του ξεχωριστή μυθοπλαστική ματιά.  Στην κοινή μας πορεία των δύο χρόνων, οι συναντήσεις  μας-στα πλαίσια μιας ιδιαίτερα δημιουργικής στην αφήγηση ομάδας, της οποίας αποτελούσε μέρος- αποκάλυψαν αυτήν την «ευκολία» του. Οι εισαγωγές  του είχαν πάντα ενδιαφέρον, η αφήγησή του δεν γνώριζε περιορισμούς στην έκταση και η γραφή του να ισορροπεί μεταξύ του διεισδυτικού γραπτού και του οικείου δυναμικού προφορικού στοιχείου.  

Ο Δημήτρης φτιάχνει χώρους εκεί που δεν υπάρχουν, στήνει διαλόγους εκεί που πρότερα κυριαρχούσε η σιωπή, μπολιάζει με κίνηση την ακινησία. Δημιουργεί με τον λόγο του μια αμεσότητα, του φίλου που θέλει να σου εμπιστευτεί κάτι επείγον και πολύ σημαντικό αλλά παράλληλα και απόλυτα ειλικρινές και αληθινό. Συγκροτεί  πλαίσια και συνθέσεις αναγκαία και ικανά για τη συνάντηση υποθέσεων, μηνυμάτων και διαθέσεων μέσα από τη διακριτική συνύπαρξη αντιθετικών συναισθημάτων που γεννούν εντάσεις εσωτερικές και απαραίτητες για τη συνέχεια της αφήγησης.

Το παρόν κείμενό του αποτελεί έναν τέτοιο καμβά. Έχοντας αφηγηθεί προφορικά τις τρεις εγκιβωτισμένες ιστορίες, τους δίνει έναν αέρα προφορικότητας που δεν συναντάμε συχνά σε προϊόντα του γραπτού λόγου αλλά κρατά συνάμα και την ισορροπία του με τη έντεχνη αποτύπωση της γραφής  χωρίς το περιεχόμενο να ασφυκτιά μέσα στους κανόνες του εκτεχνολογημένου λόγου. Η ιδέα του να φτιάξει μια ιστορία-πλαίσιο (frame story), μέσα στην οποία να ανασαίνουν λειτουργικά και ισότιμα τρεις ιστορίες, εμπλουτίζει την εξέλιξη της σύνθεσής του και δημιουργεί ένα πολύ ενδιαφέρον συνολικό αποτέλεσμα.

Εύχομαι όσοι διαβάσουν τη  δουλειά του Δημήτρη να ταξιδέψουν μαζί με τους πρωταγωνιστές  στις άκρες του κόσμου και η παρούσα προσπάθεια να φέρει και άλλες τέτοιες δημιουργικές αποτυπώσεις του προφορικού πολυταξιδεμένου στο χρόνο παραμυθιακού λόγου που θα ανασαίνει και θα συναρπάζει συνάμα και μέσα από την έκφραση και τη φόρμα του  γραπτού.

                                                                        Δημήτρης Β. Προύσαλης

                                                   Δάσκαλος και αφηγητής λαϊκών παραμυθιών

(Περισσότερα στη σελίδα: "Διαβάσαμε και σας προτείνουμε" του παρόντος ιστολογίου)